Ik ben Melanie Mulder
Documentaire trouwfotograaf met gevoel voor het artistieke.
Van Vogue dromen naar trouwverhalen
Het was 2014 en ik ging nerveus met mijn geprinte portfolio naar de intake van de Fotovakschool in Apeldoorn. Het was de opleiding photographic design waar ik voor aangenomen werd en hel yeah wat was ik daar trots op, de eerste stap naar mijn fotografiecarrière was gezet. Ik weet nog dat ik ontzettend twijfelde tussen journalistiek en modefotografie. Grappig hè want deze twee vormen van fotografie zijn compleet verschillend.
De droom om journalisitiek fotograaf te worden had ik vooral omdat ik graag met mensen in gesprek ga en dat gevoel wil vertalen naar beeld. Ik word ontzettend blij van het ontmoeten van nieuwe mensen en vind het bijzonder om iets bij te kunnen dragen aan de maatschappij door verhalen zichtbaar te maken. Mensen met een andere achtergrond, cultuur of religie boeien mij nog steeds. Zo reis ik graag, heb ik vrijwilligerswerk gedaan voor vluchtelingen en hoop ik anderen te inspireren om minder kortzichtig en bevooroordeeld te zijn tegenover mensen uit een andere leefwereld
Wat ik miste was het creëren van iets eigens in de journalistieke tak van het vak. Ik ga namelijk helemaal aan op het bedenken van een concept en het vervolgens in beeld brengen zoals ik het voor me zie. Zo regelde ik voor mijn schoolopdrachten de meest uiteenlopende dingen: van pretparken tot barokke kostuums, ik vond het altijd een geweldige uitdaging om alles geregeld te krijgen voor de fotoshoots.
Drie jaar later studeerde ik af met de droom om modefotograaf te worden. Maar waar te beginnen, zonder netwerk en een matig portfolio in een branche waar de concurrentie groot is. In datzelfde jaar kreeg ik een verzoek van vrienden om hun bruiloft te fotograferen en ik dacht ah nee hè dat is niet de kant die ik op wil met mijn fotografie maar na het bespreken van hun wensen heb ik besloten om hun grote dag in beeld te brengen.
Of het liefde op het eerste gezicht was? Allesbehalve dat, bruiloften waren niet mijn ding. Het voelde als een draaiboek vol 'dit-moet-in-beeld-worden-gebracht'-moetjes, en ik voelde een enorme prestatiedruk omdat je het moment maar één keer hebt. Maar daar bedacht ik het volgende op. Ik plaatste een oproepje op een Facebook trouwpagina dat ik op zoek was naar bruiloften ter aanvulling van mijn portfolio. En dat was een schot in de roos, ik mocht drie prachtige bruiloften fotograferen waarvan de bruidsparen wisten dat ik nog onervaren was en dat werkte heerlijk. Ik ging met een voldaan gevoel naar huis en verbaasde mezelf met de resultaten. Als kers op de taart kreeg ik lovende reacties van de bruidsparen en hun lieve familie en vrienden.
Inmiddels mag ik mezelf al drie jaar fulltime trouwfotograaf noemen en dat geeft me een ontzettend goed gevoel. Elke dag werken aan mijn eigen bedrijf, een netwerk opgebouwd met fijne en inspirerende collega's en verhalen mogen vastleggen van mensen die helemaal aansluiten bij wie ik ben als persoon: dat maakt mij gelukkiger dan ik had durven dromen!
Wat mij inspireert.
Wandelingen in de natuur --- het liefst waai ik uit aan zee.Het doorbladeren van modetijdschriften; ik raak telkens opnieuw geïnspireerd door de expressies en poses van modellen. De alledaagse lichtinvallen om me heen. Het luisteren naar muziek en het gevoel dat dat bij me oproept. Of het kijken van een film — ik vind het fascinerend om te zien hoe een verhaallijn wordt opgebouwd en verteld.
Waar ik nog van droom
Naast fotografie houd ik enorm van culinair bezig zijn, het mensen naar de zin maken en reizen. Zo droom ik er stiekem van om mijn fotografiecarrière ooit te combineren met het runnen van een trouwlocatie in Spanje — of op een ander stukje paradijs op aarde. Ik hoop dat ik nog vele prachtige bruiloften mag fotograferen op unieke plekken wereldwijd.
En ja, last but not least, die Vogue-droom leeft nog steeds. Ik zie mezelf niet meer als modefotograaf, maar als ik als trouwfotograaf ooit in Vogue gepubliceerd zou worden, dan voelt dat toch echt als een cirkel die rond is. ;)
